For ten years, 1971–1981, the Institute onHuman Values in Medicine (IHVM) played a keyrole in the development of Bioethics as afield. We have written this history andanalysis to bring to new generations ofBioethicists information about the developmentof their field within both the humanitiesdisciplines and the health professions. Thepioneers in medical humanities and ethics cametogether with medical professionals in thedecade of the 1960s. By the 1980s Bioethics wasa fully recognized discipline. We show the rolethat IHVM programs played in defining thefield, training (...) faculty and helping schools todevelop programs. We review the beginnings ofthe IHVM in the crucible of social andtechnological change that led to theestablishment of the IHVM's parentorganization, the Society for Health and HumanValues. We then turn to the IHVM programsthrough which Faculty members receivedfellowships to explore new crossovers betweenthe humanities and the health professions. Wehave not only described the Fellows Program asit existed in 1973–1980, but have completed asurvey of the fellows a quarter of a centuryafter they held their fellowships. We describeother IHVM programs designed to facilitate theinitiation and development of new humanitiesprograms, to explore conceptual issues betweenmedicine and five humanities fields, to conductissue driven or educational method conferencesand to advance humanities programs intograduate education through the Directors ofMedical Education. (shrink)

Gandhi, M. K. [Answers to three questions]--Tagore, Rabindranath. The religion of an artist.--Abhedānanda, swāmi. Hindu philosophy in India.--Bhattacharyya, K. C. The concept of philosophy.--Chatterji, G. C. Common-sense empiricism.--Coomaraswamy, Anada K. On the pertinence of philosophy.--Das, Bhagavan. Ātma-Vidya, or The science of the self.--Dasgupta, Surendranath. Philosophy of dependent emergence.--Haldar, Hiralal. Realistic idealism.--Hiriyanna, M. The problem of truth.--Radhakrishnan, S. The spirit in man.--Ranade, R. D. The evolution of my own thought.--Subrahmanya Iyer, V. Man's interest in philosophy: an Indian view.--Wadia, A. R. (...) Pragmatic idealism. (shrink)

This volume focuses on the gradual emergence of modern Indian philosophy through the cross-cultural encounter between indigenous Indian and Western traditions of philosophy, during the colonial period in India, specifically in the 19th and early 20th centuries. This volume acknowledges that what we take 'Indian philosophy' or 'modern Indian philosophy' to mean today is the sub-text of a much wider, complex and varied Indian reception of the West during the colonial period. Consisting of -twelve chapters and a thematic introduction, the (...) volume addresses the role of academic philosophy in the cultural and social ferment of the colonial period in India and its impact on the development of cross-cultural philosophy, the emergence of a cosmopolitan consciousness in colonial India; as also the philosophical contribution of India to cultural globalization. The issue of colonialism and emergence of new identities in India has engaged the critical attention of scholars from diverse fields of inquiry such as history, sociology, politics, and subaltern studies. However, till today the emergence of modern Indian philosophy remains an unexplored area of inquiry. Much of the academic philosophical work of this period, despite its manifest philosophical originality and depth, stands largely ignored, not only abroad, but even in India. This neglect needs to be overcome by a re-reading of philosophical writings in English produced by scholars located in the universities of colonial India. This edited volume will facilitate further explorations into the presence of colonial tensions as they are visible in the writings of modern Indian academic philosophers like B. N. Seal, Hiralal Haldar, Rasvihary Das,, G. R. Malkani, K. C. Bhattacharyya,. G. N. Mathrani and others. (shrink)

This paper examines the realist interpretation of Vedānta that Rasvihari Das explicated in two of his celebrated treatises, namely, “The Theory of Ignorance in Advaitism” and “The Falsity of the World.” Rasvihari Das, unlike many of his contemporary thinkers of India, took a contrary position against the uninformed generalization about Indian thought that the philosophical tradition of India was one of an unbroken idealism and spiritualism. Though Rasviahari Das was influenced by his senior peer-thinkers of India like Hiralal Haldar, (...) B. N. Seal, and K. C. Bhattacharyya, Rasvihari Das had his own independent view on and interpretation of Vedānta. The paper argues that in the Vedāntic realism of Rasvihari Das there is no rejection of the world or the individuals. In the first part of the paper, I suggests the possible influence of Indian realism on Rasvihari Das. In the second part, I make an attempt to unearth and examine the interpretation of Rasvihari Das that unravels his Vedāntic realism. The third part is the concluding appraisal of Rasvihari Das who could take Vedānta forward from its religious moorings and place it resolutely on a philosophical candour. (shrink)

In this book K. Brad Wray provides a comprehensive survey of the arguments against scientific realism. In addition to presenting logical considerations that undermine the realists' inferences to the likely truth or approximate truth of our theories, he provides a thorough assessment of the evidence from the history of science. He also examines grounds for a defence of anti-realism, including an anti-realist explanation for the success of our current theories, an account of why false theories can be empirically successful, and (...) an explanation for why we should expect radical changes of theory in the future. His arguments are supported and illustrated by cases from the history of science, including a sustained study of the Copernican Revolution, and a study of the revolution in early twentieth century chemistry, when chemists came to classify elements by their atomic number rather than by their atomic weight. (shrink)

Kuhn's Structure of Scientific Revolutions has been enduringly influential in philosophy of science, challenging many common presuppositions about the nature of science and the growth of scientific knowledge. However, philosophers have misunderstood Kuhn's view, treating him as a relativist or social constructionist. In this book, Brad Wray argues that Kuhn provides a useful framework for developing an epistemology of science that takes account of the constructive role that social factors play in scientific inquiry. He examines the core concepts of Structure (...) and explains the main characteristics of both Kuhn's evolutionary epistemology and his social epistemology, relating Structure to Kuhn's developed view presented in his later writings. The discussion includes analyses of the Copernican revolution in astronomy and the plate tectonics revolution in geology. The book will be useful for scholars working in science studies, sociologists and historians of science as well as philosophers of science. (shrink)

I examine the epistemic import of collaborative research in science. I develop and defend a functional explanation for its growing importance. Collaborative research is becoming more popular in the natural sciences, and to a lesser degree in the social sciences, because contemporary research in these fields frequently requires access to abundant resources, for which there is great competition. Scientists involved in collaborative research have been very successful in accessing these resources, which has in turn enabled them to realize the epistemic (...) goals of science more effectively than other scientists, thus creating a research environment in which collaboration is now the norm. (shrink)

I examine whether or not it is apt to attribute knowledge to groups of scientists. I argue that though research teams can be aptly described as having knowledge, communities of scientists identified with research fields, and the scientific community as a whole are not capable of knowing. Scientists involved in research teams are dependent on each other, and are organized in a manner to advance a goal. Such teams also adopt views that may not be identical to the views of (...) the individual members of the group. (shrink)

The pessimistic induction plays an important role in the contemporary realism/anti-realism debate in philosophy of science. But there is some disagreement about the structure and aim of the argument. And a number of scholars have noted that there is more than one type of PI in the philosophical literature. I review four different versions of the PI. I aim to show that PIs have been appealed to by philosophers of science for a variety of reasons. Even some realists have appealed (...) to a PI. My goal is to advance our understanding of what the various PIs can teach us about science and the threat posed by PIs to scientific realism. (shrink)

The anti-realist argument from underconsideration focuses on the fact that, when scientists evaluate theories, they only ever consider a subset of the theories that can account for the available data. As a result, when scientists judge one theory to be superior to competitor theories, they are not warranted in drawing the conclusion that the superior theory is likely true with respect to what it says about unobservable entities and processes. I defend the argument from underconsideration from the objections of Peter (...) Lipton. I argue that the inconsistency that Lipton claims to find in the argument vanishes once we understand what the anti-realist means when she claims that scientists are reliable. I also argue that collapsing the distinction between relative and absolute evaluations, as Lipton recommends, has its costs. Finally, I briefly examine Richard Boyd's influential defence of realism. (shrink)

This paper argues that the field of chemistry underwent a significant change of theory in the early twentieth century, when atomic number replaced atomic weight as the principle for ordering and identifying the chemical elements. It is a classic case of a Kuhnian revolution. In the process of addressing anomalies, chemists who were trained to see elements as defined by their atomic weight discovered that their theoretical assumptions were impediments to understanding the chemical world. The only way to normalize the (...) anomalies was to introduce new concepts, and a new conceptual understanding of what it is to be an element. In the process of making these changes, a new scientific lexicon emerged, one that took atomic number to be the defining feature of a chemical element. (shrink)

David Hull accounts for the success of science in terms of an invisible hand mechanism, arguing that it is difficult to reconcile scientists' self-interestedness or their desire for recognition with traditional philosophical explanations for the success of science. I argue that we have less reason to invoke an invisible hand mechanism to explain the success of science than Hull implies, and that many of the practices and institutions constitutive of science are intentionally designed by scientists with an eye to realizing (...) the very goals that Hull believes need to be explained by reference to an invisible hand mechanism. Thus, I reduce the scope of Hull's invisible hand explanation and supplement it by appealing to a hidden hand explanation. (shrink)

This is a reply piece to a series of book symposium contributions to my book, Resisting Scientific Realism. The contributions were by Steven French, Peter Vickers, Stathis Psillos, and Kyle Stanford.

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

I examine two challenges that collaborative research raises for science. First, collaborative research threatens the motivation of scientists. As a result, I argue, collaborative research may have adverse effects on what sorts of things scientists can effectively investigate. Second, collaborative research makes it more difficult to hold scientists accountable. I argue that the authors of multi-authored articles are aptly described as plural subjects, corporate bodies that are more than the sum of the individuals involved. Though journal editors do not currently (...) conceive of the authors of multi-authored articles this way, this conception provides us with the conceptual resources to make sense of how collaborating scientists behave.Keywords: Collaborative research; Authorship; Multi-authored articles; Responsibility; Reward system; Plural subject. (shrink)

Thomas Kuhn’s The Structure of Scientific Revolutions offers an insightful and engaging theory of science that speaks to scholars across many disciplines. Though initially widely misunderstood, it had a profound impact on the way intellectuals and educated laypeople thought about science. K. Brad Wray traces the influences on Kuhn as he wrote Structure, including his ‘Aristotle epiphany’, his interactions, and his studies of the history of chemistry. Wray then considers the impact of Structure on the social sciences, on the history (...) of science, and on the philosophy of science, where the problem of theory change has set the terms of contemporary realism/anti-realism debates. He examines Kuhn’s frustrations with the Strong Programme sociologists’ appropriations of his views, and debunks several popular claims about what influenced Kuhn as he wrote Structure. His book is a rich and comprehensive assessment of one of the most influential works in the modern sciences. (shrink)

I evaluate the extent to which we could learn something about how we should be conducting collaborative research in science from the research on groupthink. I argue that Solomon has set us in the wrong direction, failing to recognize that the consensus in scientific specialties is not the result of deliberation. But the attention to the structure of problem-solving that has emerged in the groupthink research conducted by psychologists can help us see when deliberation could lead to problems for a (...) research team. I argue that whenever we need to generate alternative solutions or proposals, groupthink is a genuine threat, and research teams would be wise to allow individuals opportunities to work alone. But the benefits of team work emerge when scientists seek to evaluate the various proposals generated, and determine a course of action. Then the group is less prone is groupthink, and the interaction of group members can be an epistemic asset. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Usually, modular construction involves the off-site manufacturing of standard building components in a factory before the components are assembled on the construction site. It is common to use terms like "prefabrication," "off-site construction," and "modular construction" interchangeably. The construction of modular constructions nowadays is flourishing all over the globe. The roots of the Albanian prefabricated constructions are extended for the first time around the 1970s. This paper will indeed analyze some recently built modular construction in Albania, considering and comparing it (...) with international case studies. The demand for new construction in Albania is rising rapidly. Currently, the most common structures are cast-in-place beam-column designs, driven by both traditional mindsets and industrial capabilities. However, with Albania's economic growth, there is an increasing need for affordable, quickly built, and technologically advanced buildings. Modular construction, which assembles prefabricated modules on-site, offers a solution. This method aligns with bioclimatic design principles, reducing environmental impact and optimizing resources, marking a shift toward sustainability in the construction industry. The purpose of this article is to explore the potential integration of “modular construction techniques” with “bioclimatic design concepts” to create buildings that are environmentally friendly, energy-efficient, and multipurpose by function. This study explores the use of modular construction techniques in conjunction with bioclimatic techniques to increase “building sustainability”. Combining these tactics encourages energy efficiency and a reduced environmental effect, making people far more resilient and weather-adaptable. The synergy between the two of them is necessary. (shrink)

The paper examines the evolution of modernity concepts starting from the Renaissance to the present day, emphasizing the impact on architecture and urbanism. During the period of the Renaissance and the Enlightenment, people framed an evolutionary notion of history and the concept of the modern associated with the contemporary, the new, and the fleeting emerged. This period connected modernity with the idea of relativity of truth as opposed to the absolute truth of the Middle Ages. In the 18th and 19th (...) centuries, modernity clashed with tradition. This led to economic and political modernization. It also influenced artistic movements and cultural trends. The Industrial Revolution epitomized this period. It was driven by scientific and technological advancements. The paper discusses the objective and subjective perspectives of modernity, highlighting its dual nature in socioeconomic processes and personal experiences. Key thinkers like Habermas Weber and Baudelaire provide frameworks for understanding modernity's developments in science, art, and morality. The avant-garde movements influenced by Bauhaus, emphasized functionality. They also focused on rationality in architecture. However, critiques emerged, advocating the concept of unitary urbanism. This vision includes adaptable living spaces. It promotes an ever-changing urban environment, as exemplified by Constant's New Babylon. The Adorno's aesthetic theory criticized the industry's commodification of art and emphasizes art's utopian potential. Adorno's concept of mimesis and his critique of rationality and instrumental reason are explored reflecting the paradoxical nature of modernity. Finally, the paper contrasts the views of architects like Mies van der Rohe, Norberg-Schulz, and Eisenman. It concludes by reflecting on architecture's ongoing interaction with modernity. It emphasizes a balance between innovation tradition and the dynamic nature of human experience and social development. (shrink)

Though many agree that we need to account for the role that social factors play in inquiry, developing a viable social epistemology has proved to be difficult. According to Longino, it is the processes that make inquiry possible that are aptly described as "social," for they require a number of people to sustain them. These processes, she claims, not only facilitate inquiry, but also ensure that the results of inquiry are more than mere subjective opinions, and thus deserve to be (...) called "knowledge." In this paper, I (a) explain Longino's epistemology, and (b) defend it against charges that have recently been raised by Kitcher, Schmitt, and Solomon. Longino rightly recognizes that not all social factors have the same (adverse) affect on inquiry. She also recommends that we distinguish knowledge from mere opinion by reference to a social standard. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Shech (2022) offers a critical assessment of my defense of anti-realism, developed in Resisting Scientific Realism. Induction and inductive inferences play a central role in Shech’s critical analysis of my defense of realism. I argue that Shech’s criticisms that relate to induction and inductive inference are problematic, and do not constitute a threat to my defense of anti-realism. Contrary to what Shech claims, the anti-realist does not need to explain why inductive inferences are successful. That is not part of contemporary (...) realism/anti-realism debate. Further, such a demand fails to recognise that some anti-realists do not put much stock in induction. (shrink)

I present a history of Kuhn’s discovery of paradigms, one that takes account of the complexity of the discovery process. Rather than emerging fully formed in Structure , the concept paradigm emerged through a series of phases. Early criticism of Structure revealed that the role of paradigms was unclear. It was only as Kuhn responded to criticism that he finally articulated a precise understanding of the concept paradigm. In a series of publications in the 1970s, he settled on a conception (...) of a paradigm as a concrete exemplar that functions as a guide to future research. (shrink)

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

I challenge Gareth Eaton’s recent claim that Theodore Richards should be counted among the discoverers of isotopes. In evaluating Eaton’s claim, I draw on two influential theories of scientific discovery, one developed by Thomas Kuhn, and one developed by Augustine Brannigan. I argue that though Richards’ experimental work contributed to the discovery, his work does not warrant attributing the discovery to him. Richards’ reluctance to acknowledge isotopes is well documented. Further, the fact that he made no claim to having made (...) the discovery also undermines Eaton’s argument. (shrink)

I examine the citation patterns to a revolutionary scientific paper, Hess’ “History of Ocean Basins”, which played a significant role in the plate tectonics revolution in the geosciences. I test two predictions made by the geoscientist Menard (in Science: growth and change. Harvard University Press, Cambridge, 1971): (1) that the peak year of citations for Hess’ article will be 1968; and (2) that the rate of citations to the article will then reach some lower level, continuing on accumulating citations at (...) some regular but unimpressive rate. Drawing on data covering the period from 1962 to 2019, I show that Menard was close with respect to the first prediction. But I also show that things are less clear with respect to the second prediction. I explain why the data are less clear with respect to the second prediction. (shrink)

In this article, we explore the world's response to the increasing impact of carbon emissions on the sobering threat posed by global warming: the carbon offset market. Though the market is a relatively new one, numerous offset providers have quickly emerged under both regulated and voluntary regimes. Owing to the lack of technical literacy of some stakeholders who participate in the market, no common quality or certification structure has yet emerged for providers. To the contrary, the media warns that a (...) relative "cowboy" atmosphere prevails in the current environment, and that there are "widespread instances of people and organizations buying worthless credits that do not yield any reductions in carbon emissions" (Harvey and Fidler, Financial Times, 2007). At this point in the evolution of the market, only a handful of offset provider-rating schemes exist; and, even these systems leave consumers with few answers when they seek to find a means by which to ensure that the said systems are having their intended impact. The purpose of this article is, first, to provide a grounded understanding of the nature of the offset market, a tendency toward carbon neutrality as a possible point of equilibrium, and the ethical tensions that surround it from the perspective of the consuming public. Second, we outline the standards environment for offset providers to illustrate most effectively the need for a single set of criteria among providers that is readily understandable by the common consumer stakeholder. We then explore the differences among the providers and articulate the specific criteria upon which providers may be evaluated by this particular stakeholder constituency, by bringing together best practices based on currently available analyses. Finally, we share the results of preliminary data collection in connection with 117 offset providers and highlight early findings. These findings allow us comparing providers effectively and efficiently on a common scale that services both providers, who thereby have greater guidance for self-assessment purposes, as well as consumer stakeholders, who then have the ability to make useful and more informed choices about carbon emission reduction in the future. (shrink)

Sefer Ḳol min ḥayim -- Sefer Ḳol rinah ṿi-yeshuʻah -- Sefer Orḥot ḥayim ʻim perush Netiv ḥayim -- Sefer Zikhron ʻolam -- Maʼamar Zikhron Yerushalayim.

As a result of the increase in genetic testing and the fear of discrimination by insurance companies, employers, and society as a result of genetic testing, the disciplines of ethics, public health, and genetics have converged. Whether relatives of someone with a positive predictive genetic test should be notified of the results and risks is a matter urgently in need of debate. Such a debate must encompass the moral and ethical obligations of the diagnosing physician and the patient. The decision (...) to inform or not will vary depending on what moral theory is used. Utilising the utilitarian and libertarian theories produces different outcomes. The principles of justice and non-maleficence will also play an important role in the decision. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

I address the question: ‘Are acts of the ritual slaughter of animals, of the kind recently engaged in by the Yengeni family, morally justifiable?’ Using the Yengeni incident as a springboard for my discussion, I focus on the moral question of the relative weight of two competing ethical claims. I weigh the claim that we have an obligation not to cause animals pain without good reason against the claim by cultures that traditional practices, such as the one under discussion, are (...) morally justifiable on the basis of the moral goods obtained through cultural identification and participation. I attempt to show that claims justifying practices on the basis of culture are not strong enough to outweigh the prima facie wrong of causing non-human animals unnecessary pain. (shrink)

I examine the value and limitations of Kuhn’s Structure of Scientific Revolutions. In the interests of developing a social epistemology of science, I argue that we should draw on Kuhn’s later work, published in The Road since Structure. There, Kuhn draws attention to the important role that specialty formation plays in resolving crises in science, a topic he did not discuss in Structure. I argue that we need to develop a better understanding of specialty research communities. Kuhn’s later work provides (...) a research agenda for those who want to study scientific specialization. I briefly discuss some recent studies that promise to provide valuable insight into the social structure of science. (shrink)

In his account of scientific revolutions, Thomas Kuhn suggests that after a revolutionary change of theory, it is as if scientists are working in a different world. In this paper, we aim to show that the notion of world change is insightful. We contrast the reporting of the discovery of neon in 1898 with the discovery of hafnium in 1923. The one discovery was made when elements were identified by their atomic weight; the other discovery was made after scientists came (...) to classify elements by their atomic number. By considering two instances of the reporting of the discovery of a new chemical element 25 years apart, we argue that it becomes clear how chemists can be said to have been responding to different worlds as a result of the change in the concept of a chemical element. They saw, did, and reported different things as they conducted their research on the new chemical elements. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Philip Kitcher rejects the global pessimists' view that the conclusions reached in inquiry are determined by the interests of some segment of the population, arguing that only some inquiries, for example, inquiries into race and gender, are adversely affected by interests. I argue that the biases Kitcher believes affect such inquiries are operative in all domains, but the prevalence of such biases does not support global pessimism. I argue further that in order to address the global pessimists' concerns, the scientific (...) community needs criticism from people with diverse interests and background assumptions. (shrink)